Het feit dat ik nog nooit een sterke persoonlijkheid heb ontmoet met een makkelijk verleden houdt ook met dit interview stand.

Drummer van de Rockband ‘Living On The Edge’ is megamuzikaal, gaat compleet op in muziek, heeft hard moeten knokken, is dankbaar voor de mensen om hem heen en kan nog steeds lekker emotioneel een potje janken bij bijvoorbeeld ‘All You Need is Love’. In zijn ogen heeft Paul Hartland een onbezorgde jeugd gehad mede door zijn moeder.  Als alleenstaande werkende moeder in die tijd, heeft ze het niet makkelijk gehad, maar daar heeft ze Paul destijds goed voor kunnen beschermen. Met een goede baan in het onderwijs, een auto en een koophuis was ze een van de powervrouwen uit haar generatie. Paul is naar eigen zeggen echt door haar verwent als kind maar was ze ook een vrouw van de regels en etiketten. Spreken met twee woorden en er netjes en verzorgt uitzien was belangrijk ook omdat ze met haar zoon natuurlijk een voorbeeldfunctie had ten aanzien van haar werk. Misschien zelfs wel dubbelop omdat het destijds best wel taboe was om alleenstaande moeder te zijn, of te scheiden van je man.

Later na de dood van zijn moeder (Paul was toen 17) leert hij dat zijn vader erg van de vrouwen heeft gehouden en daar niet zo veel moreel op na hield. Hij heeft zijn vader niet echt gekend. In zijn hele jeugd heeft zijn moeder ook nooit over zijn vader gesproken, hij was er gewoon niet. Ook op haar sterfbed heeft Paul er niet meer naar gevraagd omdat hij instinctief  aanvoelde  dat deze man haar zoveel pijn heeft gedaan dat zij niet in staat was erover te praten, zelfs niet met haar zoon die toch veel vragen had.

Na het gesprek met Paul zie ik ook dat deze man, niet alleen bij zijn moeder, maar verder in zijn leven zichzelf veel heeft weggecijferd om de gevoelens van anderen te beschermen. Wanneer ik hierop doorvraag vertelt hij dat dat na een burn-out allemaal is veranderd. Gelukkig.

Muziek is alles voor deze twee meter grote drummer, die waarschijnlijk nergens ongezien binnenkomt vanwege zijn aantrekkelijke en opvallende verschijning. En heeft daarbij een lach die zo aanstekelijk werkt, dat je zelfs in depressieve toestand moeilijk een glimlach kan onderdrukken. Zijn eerste herinnering van muziek die indruk op hem maakte waren de pamfluit jongens die vroeger voor de C&A stonden. ( grappig, want die herinner ik mij ook nog steeds )

Daarna wordt Iron Maiden een grote invloed bij Paul waarbij hij getriggerd wordt door de tekening op het album ‘Powerslave’ in 1984. Met name de drummer Nico Mc Brain inspireert Paul en hij mag op 9 jarige leeftijd naar de muziekschool waar hij 1 jaar drumlessen krijgt. Echter stond het noten lezen hem niet aan en hij mocht geen drumstel, te veel herrie in huis en er stond immers een piano waar hij op mocht spelen. Mensen zeiden destijds ook, dat wordt niks. ( zaten zij er even naast )

Met een Spaans gitaar heeft Paul vervolgens tot zijn 17e gitaarles genoten en speelt in een band waar zijn voorliefde voor drummen zich steeds vaker uit en hij steeds meer plaats neemt achter het drumstel. Hij verkoopt zijn gitaarspullen en laat een drumstel samenstellen door de importeur van TAMA om deze te laten bouwen in China. “In de tijd wel uitgebouwd maar daar speel ik nu nog mee verteld Paul lachend, en het klinkt nog steeds TOP”!

In de band ‘Living on the Edge’ speelt Paul al 10 jaar samen rock covers. De band telt vier leden met een gave en wij mogen mensen een avond fun geven. Hij is tot op de dag van vandaag dankbaar met hun te mogen spelen. Tuurlijk ook wel is mot met elkaar maar het is geven en nemen, we lezen alle vier geen noten en spelen puur op gevoel. Het is zijn uitlaatklep en wanneer hij in een ‘drummershigh’ komt, blijft hij gaan en krijgt daar dan ook de ruimte voor van de overige bandleden. “Het mooiste is dan de energie die je van het publiek terugkrijgt, dat is niet te beschrijven!”  Zijn taak met hun optredens is het ritme vasthouden. “I’ll give the rythm, you dance!” Hij speelt zelf elke dag 1,5 uur en vertelt daarbij dat je zelf je enige beperking bent. “Als je in je fantasie NOG sneller kan drummen doe je dat, alles is haalbaar en je moet jezelf steeds blijven verbeteren”.

De grootste misvatting die mensen over hem hebben is dat hij altijd maar in het uitgaansleven zit, dat terwijl ik hem regelmatig aan de munt thee zie om vervolgens naar huis te gaan. Dus dat klopt eigenlijk niet, bovendien is deze alleskunner ook nog in de ban van staal en bouwt daar de meest fantastische interieur objecten mee. Ook een uit de hand gelopen hobby en het mag blijken dat deze man een zwaar bovengemiddelde creativiteit bezit en een enorm gevoelsmens is. Maura is de eerste vriendin in zijn leven waar hij ook dit mee deelt en bouwen ze samen verder aan hun droom.

Ik ben ervan overtuigd dat hij velen inspireert met zijn muziek maar ook met zijn creatieve projecten. Een man met heel veel liefde in zich en die zichzelf ziet als een doorsnee jongen die niet van ruzie houdt en in mijn ogen vreselijk heeft moeten knokken voor zijn bestaan nadat zijn moeder overleed.

Des te mooier als je ziet dat deze man geniet van de kleine dingen en dankbaar is voor de mensen om hem heen.

Dat is rijkdom en waardevol. Paul, jij bent heel waardevol.

Bedankt voor je openheid en dit mooie gesprek. Ik wens jou alle goeds toe want dat verdien je!